نوشته شده در 09 آذر 1378 ارسال شده در علمی.

ماموریت آپولو 11 (Apollo 11)

آپولو 11 اولین ماموریت انسان روی کره ماه بود. اولین انسانهای زمینی که توانستند پای خود را در کره ماه بگذارند عبارت بودند از نیل آرمسترانگ (Neil Armstron) و باز آلدرین (Buzz Aldrin) که توانستند در تاریخ 20 جولای 1969 در کره ماه فرود آمده و روی آن قدم بزنند. با این ماموریت راه برای فتح کره ماه توسط سایر سفینه ها باز شد.

آپولو 11 در ساعت 13:32:00 UTC شانزدهم جولای 1969 (25 تیرماه 1348) از پایگاه کیپ کندی (Cape Kennedy) به فضا پرتاب شد. چهار روز بعد در ساعت 20:17:40 UTC سفینه به روی ماه نشست. اما به محض آنکه آپولو 11 روی سطح ماه فرود آمد، قبل از همه چیز فضانوردان سفینه را آماده ترک ماه کردند چرا که بر آنها مشخص نبود که چی اتفاقی ممکن است در آنجا رخ دهد.

بامداد فردای آنروز یعنی 21 جولای در ساعت 02:56:15 UTC ، آرمسترانگ بعنوان فرمانده تیم اولین کسی بود که از سفینه پیاده شد و بلافاصله به ضبط تصاویر پیاده شدن خود - درواقع جای پای خود - در ماه نمود. پس از آن آلدرین قدم به ماه گذاشت و آن دو مقداری از خاک و سنگهای موجود در سطح ماه - حدود 22 کیلوگرم - را نیز برای بازگرداندن به زمین بعنوان نمونه برداشتند.

به علت عدم شناخت و محدودیت هایی که داشتند در همان روز ساعت 17:54:01 UTC از سطح ماه برای بازگشت به سمت زمین حرکت کردند. فضانوردان در مجموع حدود 21 ساعت و نیم روی سطح ما بودند.

آزمایشهایی که بعدها روی نمونه سنگهای آورده شده انجام شد نشان داد که این سنگ ها عمری بیش از 3.7 بیلیون سال زمینی دارند.

فضانوردان علاوه بر جمع آوری خاک و سنگ از سطح کره ماه آزمایشهایی را نیز انجام دادند که از مهمترین آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد :

- آزمایشات مقاومت مصالح برای شناخت بیشتر خصوصیات فیزیکی مواد سطح کره ماه

- جمع آوری مقداری از بادهایی که در سطح ماه می وزد برای آزمایش در زمین

- آزمایشهای زلزله نگاری برای بررسی اعماق سطح کره ماه

- تعیین فاصله میان ماه و زمین با کمک لیزر

- آزمایشهایی بر روی گرد و غبار سطح ماه

چند حقیقت خواندنی درباره فرود انسان بر کره ماه

کرگ نلسون نویسنده یکی از پر جزئیات ترین کتابها درباره اولین ماموریت انسان به کره ماه در حین جمع آوری اطلاعات برای کتاب خود به جزئیات بسیار جالبی درباره ماموریت آپولو 11 دست یافته است.

ماه جولای به دلیل در بر داشتن چهلمین سالگرد قدم گذاشتن انسان به ماه از اهمیت ویژه ای برای جهان نجوم و فضانوردی به شمار می رود. در میان پرونده ها و اطلاعاتی که از ماموریت آپولو 11 وجود دارد می توان به نکات جالب توجهی دست یافت که در قسمتهای جنبی ماموریت قرار داشته و توجه چندانی به آنها نشده است.

سوخت:

راکتهای "زحل" فضاپیمای آپولو به اندازه ای زیاد سوخت داشتند و ناسا احتمال می داد این راکتها در مراحل اولیه پرتاب دچار انفجار شوند. به همین دلیل جایگاه ویژه ناظران مراسم پرتاب با 5.3 کیلومتر فاصله از سکوی پرتاب قرار گرفته بود.

قدرت رایانه ای:

در زمانی که ماموریت آپولو آغاز شد رایانه های این فضاپیما از قدرت پردازشی کمتر از یک تلفن همراه برخوردار بودند.

آب نوشیدنی و سیستم دفع:

آب نوشیدنی که برای این ماموریت پیش بینی شده بود توسط سیستمی ارائه می شد که به دلیل از کار افتادن فیلتر هیدروژنی آن، تمام نوشیدنی ها گازدار بودند. همچنین ناسا برای سیستم دفع فضاپیما چاره ای نیاندیشیده بود و به همین دلیل فضانوردان در تمامی مدت ماموریت از داروهایی خاص برای کنترل سیستم دفع بدن خود استفاده می کردند.

تنظیم فشار:

زمانیکه فضاپیمای (Lander) ایگل از فضاپیمای مدارگرد جدا شد تنظیم فشار به صورت کامل در آن انجام نگرفت و به همین دلیل انفجار کوچک گازی در آن رخ داد. این انفجار باعث شد ایگل به فاصله چند مایل دورتر از هدف اصلی تعیین شده بر روی ماه قرار گیرد.

فرود:

نیل آرمسترانگ در هنگام فرود آوردن ایگل تقریبا تمامی سوخت آن را تمام کرد و مرکز کنترل زمینی از امکان برخورد ایگل با سطح ماه ابراز نگرانی می کرد.

یک قدم کوچک انسان:

یک قدم کوچک نیل آرمسترانگ آن چنان هم کوچک نبوده است زیرا پس از فرود بسیار آرام ایگل بر سطح ماه آرمسترانگ از روی نردبان ایگل مسافتی در حدود 1.5 متر را برای رسیدن به سطح ماه پرید.

قفل در:

باز آلدرین قبل از اینکه به آرمسترانگ بپیوندد باید از قفل نشدن در فضاپیمای ایگل اطمینان حاصل می کرد زیرا در این فضاپیما هیچ دستگیره خارجی نداشت.

پرچم:

یکی از سخت ترین قسمتهای اولین راهپیمایی فضایی بر روی ماه نصب پرچم بوده است. مطالعات ناسا نشان داده بود که ماه از خاک بسیار نرمی برخوردار است اما آرمسترانگ و آلدرین زمان نصب پرچم دریافتند که تنها لایه ای نازک از خاک بر روی سنگی سخت سطح آن منطقه را پوشانده است. به همین دلیل دو فضانورد تصمیم گرفتند پرچم را به صورت موقتی درون خاک بکوبند و پس از تصویربرداری فکری به حال ثابت نگه داشتن آن کنند.

گروه پیرزنهای کوچک:

لایه داخلی لباسهای فضایی که فشار بدن فضانوردان را ثابت نگاه می داشت و همچنین یکی از قسمتهای رایانه فضاپیما دست ساز بوده و نام تیم "پیرزنهای کوچک" به عنوان تولید کنندگان این تجهیزات به ثبت رسیده است.

بر اساس گزارش پاپ ساینس، این اطلاعات در زمانی توسط کرگ نلسون نویسنده کتاب Rocket Men جمع آوری شدند که وی برای این کتاب پرونده های آرشیو ناسا را مورد بررسی قرار داد.