بلندی دم آیسان ۲۱ برابر فاصله ماه و زمین شده
از سرتاسر جهان گزارش شده که دنباله دار آیسان را دیگر می توان با چشم نامسلح دید و به گفته ی رصدگران کارآزموده، قدر آن در ۱۶ نوامبر برابر با ۵.۵+ بوده است. این بدان معناست که آیسان اکنون نسبت به همین سه روز پیش، قبل از آنکه فوران و برون ریزیاش آغاز شود، ۱۰ بار روشن تر شده.
از سرتاسر جهان گزارش شده که دنباله دار آیسان را دیگر می توان با چشم نامسلح دید و به گفته ی رصدگران کارآزموده، قدر آن در ۱۶ نوامبر برابر با ۵.۵+ بوده است. این بدان معناست که آیسان اکنون نسبت به همین سه روز پیش، قبل از آنکه فوران و برون ریزیاش آغاز شود، ۱۰ بار روشن تر شده.
اکنون آیسان از دید چشم نامسلح همچون لکه ای کم نور به رنگ سبز کم رنگ در افق خاوری، پیش از سر زدن آفتاب دیده می شود. ولی نمای آن از پشت تلسکوپ بسیار تماشایی تر است. دم این دنباله دار به گونه ی آشوبگرانه ای رشد کرده و به انبوهی از جریان های گازی تبدیل شده که درازایشان در آسمان به ۳.۵ درجه می رسد. رصدگر آماتور، والدمار اسکورپا از آلمان این عکس را از آیسان گرفته:
دم آیسان به اندازه ای بلند است که اسکورپا نمی توانست همه اش را در میدان دید دوربینش بگنجاند. درازای آن چقدر است؟ دم دنباله دار آیسان که از هسته ی آن بیرون زده، بیش از ۸ میلیون کیلومتر از پشت هست ادامه دارد؛ این یعنی ۲۱ برابر فاصله ی ماه و زمین.
به علت برون ریزی این همه گاز و غبار از هسته ی آیسان، دانشمندان نمی توانند به خوبی دلیل فوران ۱۳-۱۴ نوامبر از آن را بفهمند. یک احتمال اینست که به دلیل نزدیک تر شدن آیسان به خورشید، رگه های تازه ای از یخ دارد در هسته ی آن باز می شود که با نزدیک شدن به خورشید، با شدت و خشونت بخار می شوند. یک احتمال دیگر هم اینست که هسته ی آن دارد تکه تکه می شود و به کلی از هم می پاشد.
کارل باتامز، ستاره شناسی که در عملیات رصد آیسانِ ناسا همکاری می کند می گوید: «اگر چنین باشد، پس باید چند روز دیگر صبر کنیم تا همه چیز را بفهمیم. اگر هسته ی دنباله دار از هم بپاشد، فروپاشیاش مانند یک گلوله ی انفجاری نخواهد بود. برعکس، تکه های آن به آرامی و با سرعت های اندکی گوناگون از هم جدا می شوند. به هر حال تعیین این که چه بر سر آیسان خواهد آمد تا چند روز دیگر امکان نخواهد داشت، دستکم تا نزدیک تر بیاید و شاید در ۲۱ نوامبر وارد میدان دید دوربین HI-1Aی تلسکوپ استریو شود. ما باید صبر کنیم تا تکه های آن به اندازه ی کافی از آن دور شوند، البته با این گمان که همان اول از آن نریزند.»
در کوتاه مدت هیچ کس از بابت سرنوشت آیسان مطمئن نیست. شاید این برون ریزی ها نفس های آخر آیسان باشند و یا شاید هم آغازی بر درخشش های بیشتر آن.
دنباله دار آیسان پیش از سر زدن آفتاب، در پایین دست افق خاوری دیده می شود. ستاره شناسان آماتوری که یک تلسکوپ خودکار (goto) دارند، این مختصات را در آن وارد نمایند. تاریخ های ویژه برای رصد آن هم می تواند ۱۷ و ۱۸ نوامبر باشد؛ زمانی که آیسان از کنار ستاره ی درخشان اسپور (سماک اعزل) می گذرد و یافتنش بسیار آسان تر می شود. نقشه های آسمان برای این شب ها: ۱۵، ۱۶، ۱۷، ۱۸، ۱۹ نوامبر.
[widgetkit id=2]
- کلیک ها: 2545